Doy kara toprak doy.
Yine rüzgar esti bir dal koptu dalýmdan,
Aným oldu bir dal, dert dolu hayatýmdan,
Bulut dolan gözler,saðanak yaðdýrýrkan,
Doydu kara toprak, göz yaþlarým içinde.
Sabah seher vakti,titreyen yüreðimde,
Hüznün derdi vardý,aðlayan gözlerimde,
Bülbüller öterken, hüzünden güllerimde,
Vuslat tamam dedi,bu gün aðladýðýma.
Her bir hatýrasý,gözümde canlanýrken,
Dayanmazdý yürek,yaþ olup dökülürken,
Hele omza konmuþ, alýp götürülürken,
Göz yaþým sel oldu,bu gönül verdiðime.
Doy kara toprak doy,aldýn birini daha,
Sen doysan da ona, emanetim Allah’a,
Vardýk huzuruna,akþam gün batýmýna,
Doy kara toprak doy, aldýn birini daha.
A.Yüksel Þanlýer
05 Temmuz 2009-07-08
Ýzmir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.