Umudun ortasýndan geçen Porsuk adýnda bir nehir Gözlerin benziyor akan suyuna, Biraz çamur, biraz da gizli bir zehir...
Kim bilir Bu þehirde Kaç acý aþký hatýrlattý Kaç yürek ölüme kör baktý Ve Katledilmiþ sevdanýn yollarýnda Kaç terk edilmiþ masum Kollarýna Kelepçe taktý...
Yalancý sevdalarýn tiyatrosuydu Köprübaþý Bütün dertleri fix menülü Barlara Damsýz girememe korkusu olan Sözde üniversiteli gençlerin,arkadaþlarýndan ödünçtü Üstü baþý Ve Kiþiliði gizleyen kibarlýklarla edilen Çoðul takýlý sahte sohbetler Yine saklayamayacaktý, babalarýnýn bu ay da gönderemediði maaþý!
Ben seni Kýzlarla,Sadece Tramvay camlarýndan utanarak kesiþmeye cesaret eden Rahatsýzlýk vermemek için misafirlere, Kendi þehrinin göbeðinden kýrsal mahallelerdeki kahvehanelere göç etmiþ Fabrika kokulu Asgari ücretlilerin alýnteri kadar sevdim!...
Söylemeyi bilmek miydi sevda, söyleteni sevmek mi bilinmez ama Ýnan aþýktý bu romanýn yazarý Yine de Kimseler bilmesin Bak Bir yiðit daha doðurdu Odunpazarý !
Terminal kokulu bavullarýn raflardan indiði an Yardanlýktan aþk demlediðim sensiz geceler gibi garip bir hüzün çökerdi bu Þehire Çünkü Yolcu çoktu, uðurlayan yoktu Ve geride hediye býraktýðýn depresyon çiçekleri gözlerimdeki pýnarlardan beslendikleri için Sevdaya aç, suya toktu...
Dudaklarýmdan hiç düþmeyen O þiir Sensiz eskidi Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
korkmaz bıçkın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.