Kocaman kristal bir kayayým yol ortasýnda. Sanki ayrýcalýksýz herkes benden bir parça. Arkama bakamýyorum korkuyorum taþlý, tozlu. Önüme bakamýyorum hayat beni yordu.
Durma diyorum kendime ýþýkla yuvarlan. Devam artýk hýzla koþmalýsýn toparlan. Son mu diyorum nefessiz yetiþemediðim. Yoksa yeni yenidenlerim mi? aradýðým.
Tek bildiðim bensiz de döner bu dünya. Diyorum ki gidersem üzülmek yok uzaklara. Sayýlý nefes tükenirse bir gün bu yolda. Bilin ki taþlar yerine kondu hazýr vuslada.
Topraðýma sadece bir avuç sevgi katýn. Yýlmadý, aðlamadý, gördü, hüznü bile sevdi deðin. Ve hayat yolunda koþarken çok yoruldu, Sonrada sevinin, bir parça huzur aradý buldu.
BANUHAN HÜLYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
banuhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.