HAYATTAN KESİTLER

Hayat deðirmeninde
öðütüyordu beni zaman
zerre,zerre miskal,miskal
eþiklere turap olsamda
ahhh deli gönül savrulsam,
öbek,öbek harman,harman
bir çýrayla bir çýngýyla yakýlsam
alev,alev duman,duman
gök yüzüne uzansam.

Yýl,hüzün yýlýydý benim için
dayanmýþtý kara gün...
kapkara heybetiyle kapýya
elde yok avuçta yok
dert dersen katmer katmer
bire bin ekleniyordu sayýya
ilk huzur denen hal terki diyar eyledi
ardýndan soframdan yüz çevirdi et
kapýlar kapandý birer birer yüzüme
ölümün eþiðinde bu gün
duruyordum nihayet.

Ölüm, kurtuluþmuydu bilinmez
lakin aslýn baþlangýcý olduðu belli
zor ve badireli günler gelip çattý
çöreklendi yýlan gibi kapýma
önde ben,ardýmda çocuklarým
yokluktan minicik yavrular
kývranýrken kývrým,kývrým
Allahým kurtar bizi diye
el açýp dua ediyordu,
gözü yaþlý çocuklarým.

Bir baba için en zor anlardan biriydi bu an
çocuklarýn gözünde küçülmek
bir lokmaya kul olmuþuz biz
yaþamak denirse buna eðer
evladýr bin kez ölmek
ölüp ölüp dirilmek...
dünü arar olduk her geçen gün
yarýndan kesildi umudum
kaným çekildi damarlarýmdan
yüzüm,sessizliðine büründü ölümün...
Sosyal Medyada Paylaşın: