UYANIŞ

UYANIÞ

Merhaba kardeþ!
Baþýn iki elinin arasýnda,
Neyi düþünürsün bu yaþýnda?
Bir sýkýntýn vardýr elbet.
Yaþýn daha on beþ
Benimle biraz dertleþ,
Hadi kardeþ.
Yoksa sevdaný mý bekliyorsun?
Bekle!
Yanýna da vatan aþkýný ekle.
Ki,
Nerede, kime aþýk olduðunu bilesin!
Ýkimiz de
Ayný bahçenin baðbaný,
Ayný vatanýn çýnarýyýz.
Beraber ekmeli,
Beraber biçmeli,
Birlikte kök salmalýyýz.
Ne dersin?
Hele bir konuþ!..
Yine sesin çýkmýyor
Besbelli söylediklerimi duymadýn
Hâlâ gözlerini ovuyorsun
Belli ki uyanamadýn!

Vah kardeþ vah!
Ne edeyim, nasýl diyeyim?
Ekinsiz tarlan var ise,
Yoksulluk belini büker…
Taþýyorsan duygudan yoksun baþ;
“Þeytani duyguya tutsaksýn kardeþ! ”
O zaman; ”tehlike yol bulur sinende! ”
Tembellik de yaný baþýna eþ.
Boyun da upuzun, çýnar gibi
Amma…
“ Boylu cahilden
Çelimsiz akýllý daha iyidir” derler.
Olmak istemiyorsan onlardan;
Bilimde, sanatta, fende.
Oku, öðren, öðret sen de.

Sýrtýnda yük, iki büklüm,
Nefes- nefese yokuþ çýktýn mý?
Hiç alnýn terledi mi?
Sað elinin iþaret parmaðý
Ýz býraktý mý alnýnda?
Þimdi
Ekinsiz tarlalar seni bekliyor.
Yad eller
“ Sinir otu”, uyuz otu” ekmeden!
Bahçemizde
“Domuzayrýðý”, “Çan Çiçeði” bitmeden!
Yetiþ, durma, hýzlan!..
Vatan senin, toprak senin
Çapala, yetiþtir, kazan.
Öyle çabala ki,
“ Hem kýzý, hem kýzaný kazan!”
Rahat durmayý
Alýþkanlýk hâline getirme
Hakkýný da baþkasýna yedirme!

Ne o!
Üzüldün mü yoksa?
Yüzün deðiþti birden.
Acý mý çekiyorsun sözlerimden?
Çekseydin çileyi, görseydin zorluðu
Seninle dertleþmezdim zaten.
Yusuf gibi davranan,
Yusuf gibi sevilir kardeþ.
O, kuyuya atýldý, kurtuldu!
Züleyha arkasýndan takýldý
Hile ile zindanlara atýldý!
Aklýný nefsine esir etmedi.
Yýllar yýldý, o yýlmadý.
Meðer
Ýnanç ne büyük hazineymiþ…
Kralýn hazinesi onun yanýnda neymiþ.

Ezan sesi uzaklardan yankýlanýyor
Duydun mu naðmeleri? Ne hoþ!
Kaldýr baþýný ellerinin arasýndan
“Kurtulsun kulaklarýn el baskýsýndan!”
Sanma bu nida boþunadýr.
Her gün beþ vakte aþinadýr.
Bak!
Güneþ de yavaþ yavaþ doðuyor.
Güneþ gibi aydýnlat,
Gün gibi aydýnlan,
Dað, ýrmak, deniz, derya,
Bitkiler, kuþlar da aydýnlandý.
Otlar tertemiz,
Kýrlarda renk cümbüþü:
Kýrmýzý, beyaz, pembe renkli çiçekler
Baharý karþýlýyorlar.
Çeþit çeþit meyveler mevsimini bekliyor.
Bir baþka kanat çarpýyor kuþlar,
Bir baþka ötüyorlar
Ýnanmayana inat!
Ýþte kâinat.
O, son hýzýyla koþuyor,
Sen hala yol üstünde yatýyorsun!
Kalk, etrafýna bak!
Hisse alýrsýn ancak.


Zannetme
Dünya yemyeþil vadi kalacak,
Solmayan güller de senin olacak.
Niçin ah çekiyorsun?
Bilgisizliðine mi?
Tembelliðine mi?
Alnýn terlesin artýk!
Saklý duygularýný gizleme.
Gür sesinle haykýr onlarý.
“Nerdesiniz öz yurdumun sahipleri?
Sanki yaþayan ölüsünüz!
Uyanýn!
Etrafýnýza dikkatle bakýn!
Öbek, öbek yabancýlaþmýþ kalabalýklar
“Görmüyor musunuz?” de.
Aksýn artýk sessiz gözyaþlarýn!
Alnýnýn teriyle birleþsin,
Su olsun, ýrmaklara dolsun!
Irmaklar deniz, denizler derya olsun
Feryadýn
Sular gibi inletsin vadileri.



Ah kardeþ ah!
Ne bu sessizlik?
Aldýrmazlýk,
Bu rezillik, kepazelik.
“Kötürümler dahi kýpýrdýyor!”
Sefalet rüyasý görme, yeter!
Acze düþme!
Yýlgýn olma ki,
Toplum da yýlmasýn.
Görmüyor musun
El âlem nasýl çalýþýyor?
Kendince yakýnmanýn,
Sadece gözyaþý dökmenin
Anlamsýzlýðýný anla artýk.
Gayretini arttýr, ilimle uðraþ
Özüne güven, yurduna çalýþ
Takat kalmadý bende…
Lakin ümidim sende
Anla beni kardaþ
Çalýþ, çalýþ, çalýþ
Ýþte budur uyanýþ!

13 Haziran 2009
Hüseyin Karaçengel












Sosyal Medyada Paylaşın: