KARADENİZ

KARADENÝZ

Bakýyorum tepelerden denize,
Aðaçlar yemyeþil, kuþlar neþeli.
Tekneler açýldý Karadeniz’e,
Reis mola dedi, tayfa neþeli.

Karadeniz bir göl gibi uyuyor;
Gülle atsan, bir dað olur sarsýlmaz.
Ahalisi hamsi balýk tutuyor,
Dalga göðe varsa yiðitler korkmaz.

Kara kýþ deðildi, fýndýk zamaný,
Bir görseydin coþan Karadeniz’i.
Yaþým kýrk beþ oldu, seyir zamaný,
Ancak tanýmýþtým bu yöremizi.

Her taraf yemyeþil, deniz de mavi.
Ormaný da sýktýr, havasý nemli,
Yaylasýnda yaþa, olursun kavi.
Manzara seyretmek daha önemli.

Hýrkamý çýkarýp aðaca astým.
Kuþlardý orada biricik dostum.
Sade deniz deðil, bölgedir kastým.
Yeþilin her tonu Karadeniz’de.

Namusudur onun kadýný, eþi.
Kurþun atsan siper eder göðsünü,
Uðrunda düþünmez altýyý beþi.
Rüþvet versen vurur elin tersini.

Kadýný baðlýyor belden kuþaðý.
Sýrtýnda yükü var, bir de uþaðý.
Soðuktan mý nedir, al al þakaðý?
Her hâlinden belli yayla uþaðý.

Yaz bahar gelince yeþerir otlar.
Yeþil arasýnda boy boy çiçekler...
Yayla yollarýnda gördüðüm atlar,
Sýrtýnda yük, her yanýnda böcekler.

Taþýma toprakla bahçe yapmýþlar.
Soðaný var, sarýmsaðý, her þeyi...
Ýki telden birer köprü kurmuþlar.
Parasý yok, akýl onun menþei.

Ýnsaný baruttur, bir anlýk patlar.
Çevik olur delikanlý uþaklar.
Çok insanlar gördüm, pek çok ahbaplar,
Misafirperverdir, hem de sýr saklar.

HÜSEYÝN KARAÇENGEL

Sosyal Medyada Paylaşın: