bazen ben bile anlayamýyorum üstümden geçen atlarý kimin nalladýðýný ayrýlýklarý takvimler büyütür açýk korkular taþýr zaman susturulmuþ bir akþamsýn kabuðuna çekilmiþ artýk aynalar bile kafa tutuyor kana karýþýyor yanaklarým
karanlýðýn izini sürüyor gözlerin beni çarmýha gerip taþlýyor þeytanlar ölüm pek de kafa yorulacak þey deðil hani nerede saçlarýmý güneþle yýkayan ellerin
gece yarýsý mýydý geçen karþýmdaki duraktan ardýmda býraktýðým küllerimi sürüklüyor kanatlarým terler, teninden akþamlarla geçerim hani nerede beni yeniden yaratan o sürgün beden
bütün yitirdiðim þeyleri saklýyorum içimde bir melankolik þarkýya takýlýyor umutlarým oysa güne barikat kuruyor adamlar oyuncak iki tabancayla dalýyorum geceye
yüzü camda kadýn beni görmezden geliyor
içinden geçen sazlýklarda saklýyorum baþýmý karayip korsanlarý el koyuyor kaçýrdýðým tekneye kendimi bir romanda terk edilmiþ hissediyorum
günahlarýmý boþaltacaðým bir liman olmalý ileride kimseler görmeden denize atlayacaktým belki bir aðaç yýkýlacaktý býraktýðým kýyýlardan köy ekmeðinin kokusunu özleyecekti çocukluðum bir genç kýzýn yan fülütündeki ezgiler gelecekti kulaðýma
bir laz takasýnda horon tepmek vardý þimdi bir doðu kasabasýndaki düðünde halay çekmek hem ateþsin gözlerimde hem de elimde ekmek
camda yüzü kadýn geceye düþürmüþ gözlerini körmüþ oldum olasý kaderin kölesi dallarýn arasýndan deniz yýldýzýna sesleniyor sýðýrcýk uzaklýk gözlerimin kimliði ve soðudu yüreðimedki mayýs düþleri anlayacaðýn güneþ yine tehirli
bari bir deniz feneri göz kýrpsýn diyorum kendime yabancýyým sakalým sarkýyor suratýmdan yakýlan araba lastiðinin üzerinden atlamaya hazýrlanýyor ayaklarým
hasretin bütün resimlerini çizdim gökyüzüne yalnýz ellerimde kaldý kalabalýðým kire karýþtý teninde okþadýðýn yerler kýzýl bir þarabýn ortasýnda voltadayým
kuduz köpekler gibi üzerimden havlayarak geçti uçaklar belli ki bir yerleri kana bulayacaklar yine çocuklar ve kuþlar ölecek þarapnel parçalarý saplanacak yüreðime insan olmanýn utancýyla boðulacaðým
güç bana göre utanýlacak þey haklý olmak anlamýna gelmiyor güç çocuðun gözlerindeki ýþýðý koruyabilmekte elinde þeker dilinde masal olabilmekte
anýlarým daralýyor dalgalardan vakitsiz fýrtýnaya tutulsam bari alabora olsa gençliðim delireceðim þaraplar da dibe vurdu ben güney ben o uzak ülke
dünya kýzýla mý boyandý kaldýramýyorum bunca aðýrlýðý bunca günahý dizlerim taþýmýyor sol ayaðýmdan mý vuruldum ýlýk bir þeyler damlýyor güverteye çýðlýklara karýþýyor kulaklarým
seni ilk gördüðüm yerde alnýndan alnýndan öpeceðim
biri beni bu rüyadan öpücükle uyandýrsa diyorum diyorum yaþam bu kadar karmaþýk olmamalý yaþlý bir fahiþeyle beni baþrolde oynatýyor hayat
artýk kim tutar sabrýnýn ucundan senin kör bir usturanýn ucunda dans etmeye meyilli hayalin
datça mart 2009
Ýsa Ýnan Sosyal Medyada Paylaşın:
İsa inan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.