Güftâr-ı hicrân..

sert geçecek bu yýl da bildiðim
eskilerden meþrepsiz geni
ve yok etme içgüdüsüyle
savuracak içten dýþtan
kurþun kýyamet o
türü müphem talan

azacak saðalmaz vahdet
nefessiz býrakýp leyli nehar
sývasý çatlak çeperinde
bitkinlik hücrelerimizin

hava boz, malum mahi
hayatýmýz çalýnacak tekrar
aç acýndan mecalsiz
hiçi hiçine sil baþtan
öleceðiz kendimizi kesin
incir çekirdeði sebeplerden

milyon yaþýnda yeni doðan
perrü balý güneþ çocuklarýn
düþürülecek topraða mahur özneleri
zehrimar içinde yeniden

yüzüm gülmüyor
üþümüþüm alnýmý devirce
derinleþen çizgi deltasýnda sýzýnýn
oyy! beni ben yapan
kokusu cennet
fazlý yezdan azizem
hal böyle muamma
harfiyen an ayýp devran

zaman yoz, arsýz harami
ezber ilenç, kýrgýn eyvanlar
gün mutsuz, baðban küs
duvaklý dul ikliminde
dert gazeli yosun göz saksýlar

kudurmuþ yalandan, yalan insan
sýkýlmýþým çok aðýr çekim
berbat gece saçým
baþýmda öfke sýtmasý
anlayacaðýn tahammülüm firar
hükümsüz yarýn, umutsuz vaka

doðmamýþ çocuk kadar ihtiyarým meþimemde
yerkürenin kara senaryolarý hýnca hýnç
zillete fason utanç resimleri yüzünden

izleme!
yüreciðin titremesin
elin ayaðýn buz gibi zaten
ortalýk gýll giþ, soðuk
arsýzlaþacak daha
ah be tözü can özüm!
örteyim sesimi yazdan kalma
duyma yalým ayazý
bükülmesin morca dudaðýn
masallar üþümesin

beni tasalanma!
alýþýk tenim ruhuma sokak kedisi
esir ezgili dilimin saçaðýnda
kaçýncý k a n n a k ý þ ý geberesiyenin
aðzýmda dizbaðýmýn çözülmüþ zelzelesi

Ab-ý Kevser kesik, ar mundar
kurudu cennet aðaçlarý teker teker
düþler þimdi en uzak ihtimaller
oyun alabildiðine artýk
kumpas ve yolsuzluk
toprak aðlýyor, hayat kabus
s u s k u n a r k o z u y a n d ý ð ý m lanet beþer

ve sen annem
bunca nasýl da nasýl
öyle güzelsin öyle
yeþil içinde beyaz alabildiðine

hep mi direnmektin derince
kavganý içine ata akýta
sen olamadýðým kadar ben
anlayamadýðým þu dünyada!

söyle ninnilerinden
ýslýkla biz kulaðýma son kez
sonsuzluða götürürken ak gövdeni
ki, onlar en sýcaðýmdýr
yetimliðimin en þiir dili

dualar anacýðým
dualarla kapatýrken yorgun gözlerini
baðýþla ellerimin eriyen kemiklerinde
sensizliðimin kusurlu halini

kýyamam,
bakma,
görme ne olursun!
yaðmasýn üstüne
kul yapýmý cehennemin kiri
incinmesin sine kuþun huzur uykunda
ahh! annem özümün eþsiz yeþili
öyle güzelsin öyle
sen ki, nur beyaz
beyazlar içinde þimdi
...





Sevinç Uslu
( hare / aðýr çekim b/ölünmeler / 2005- Ýstanbul )

Sosyal Medyada Paylaşın: