Bir dilber gönlüme ateþ düþürdü,
Suladýkça ateþ aldý, sönmedi.
Zamaný mýhladý, günü þaþýrdý,
Asýrdan asýra saldý, sönmedi.
Çünkü onun her asýrda izi var,
Tam böðründen yaralanmýþ sýzý var,
Yüreðinde hasret denen közü var,
Estergon’dan miras kaldý,sönmedi.
Ayaðý basýnca üç kýta tek tek,
Dile gelir, sevda benim, diyerek,
Küllendikçe ateþlenir bu yürek,
Ayaz vurdu rengi soldu, sönmedi.
Hep hasret yaþadý, hep zaman güttü,
Kýþýn ortasýnda ansýzýn bitti,
Zalimler hoyratça dal budak etti,
Doðrandýkça hayat buldu, sönmedi.
Güneþe yolladý yoldaþlarýný,
Bulutlara verdi gözyaþlarýný,
Yavru mekan tuttu dað baþlarýný,
Anadan babadan oldu, sönmedi.
Bülbül gibi þakýmýyor, dili yok,
Ateþ sardý, viran oldu, ili yok,
Mihnet ile bitirdiði gülü yok,
Yýðýnla topraða doldu, sönmedi.