Þimdi kundaklý bir düþünceyle
Dürülü yerinden açsam elimi
Ýstiap haddine bakmaksýzýn
Kalbimin doðrularýndan
Tuttuðumu kaldýrsam göðe
Ýþaret parmaðýmý uzatýp en içime
Sözün en kati söyleniþiyle
Ýþte ben,iþte ben diyerek
Yaldýzlarý dökülmüþ efendiliðime
Davet etsem derviþliðimi
Dudaklarýmýn yivlerinden dökerek sesimi
Aslolan uzayýp giden bir ýrmak gibi
Bulanarak uzun uzadýya yaþamak deðil
Tek bir billur damla gibi
Varla yok arasýnda tertemiz kalabilmek
Diyebilsem
/
Ah ben
Koyu bir mutlulukla kýrýþtýrmanýn
Gölgeli vakitlerden devþirerek
Haz ettiðin hüzünlerle hemhal olmanýn
Demini tutarak geldinse bu ana
Silkin ve tövbeleþ dününle
Sana akranken boþalt günahlarýný
Mislince büyüyüp susturmadan seni
Kýr bu kirli yeþermiþliði
Bir yalan kadar mesaben olsun istemiyorsan
Yakan ve yýkan piþmanlýðýný
Býrakma hiçbir yarýna
Ýþte fiyakasýný çekmiþ bir tembih sana
Gerçek olan ölmenin
Çizgisine deðdiðinde nefesin
Sen sofralý bir mecliste
Kurulan efradýna son bir nazarla
Bakmak ve helalleþmek için
Þimdiden ölmüþ gibi yaþa