Çile denen boz kýsraða binmiþim
Bir mum ýþýðýna doðru giderim...
Savaþmýþým durulmuþum dinmiþim
Yüzümü yer gözlerimi diderim...
Karanlýk gecenin bilmecesini
Çözdükçe dolaþtý ilk hecesini
Yaþattým korkunun en yücesini
Beynimi kemirir, ruhumu yerim...
Zerre ýþýk verdi gözüne girdim
Þavkýnda dolandým, þevkine erdim
El aleme baktým, kendimi gördüm
Artýk aynalara isyan ederim...
Gündüz hayalimde, gece düþümde
Ecinni güruhu gezer peþimde
Susuz pýnarýmda, yavan aþýmda
Sýkýntýyý mesken tutmuþ kaderim...
Ölüm fermanýmý kendim yazarým
Kusurlu kendime kendim kýzarým
Kendi mezarýmý kendim kazarým
‘Ben’ düþmansa iþte budur kederim...
Zülfikar Yapar Kaleli