Bazen büyük tesadüflerin gebesi olan arkadaþlýklar yaþarým..
Ve sancýlý dostluk dogumlarýndaki en heyecanlý hallerimde..
Tereddüt etmeden koþtururum.. açarým en gizli hazinelerimi fütursuzca..
Dilime dolanan sözcükleri umursamadan kendimi veririm..
Karþýdan alabildiklerimi ve hissedemediklerimi düþünür..
Uyku girmeyen gözlerime bahaneler uydururum..
Aðlamayý bilirim.. Aðlayana omuz vermeyide..
Sýrtýmdaki hançerlerin sayýsýný bilmiyorken..
Bir hancer daha hazýr tutarým..
Yeni dostlarýmýn eline vermek için..
Ýstanbul’un her gece fahiþe tebessümlerine kaþlarýmý çatamazken..
Gün doðumundaki bakire utangaçlýgýna gülerim..
Ben.. Ümit’sizliðimi dert etmem..
Aðlamaya bahanem çok..
Gülmek için bahanem olurmusun?
19/05/2008 11:15
Ümit Ünal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.