Gülbaðýnýn Gülþeni Munzur’un çiçeðisin, Þeydâyý bülbül dahi gýpta eder gülüne. Vefâlý yüreðinle gönlümün kardeþisin, Deðmesin hazân yeli saçýnýn bir teline.
Tel tel olsun dökülsün gönlüne hüzün veren, Tomurcuk güllerini aðyâr olup da deren. Gülistâný tarümâr edip de yere seren, Onmasýn seni salan þu gurbetin eline.
Binbir çiçek açarken sararýp da hep solmuþ, Gözlerinden dökülen nice göllere dolmuþ. Ayrýlýk acýsýna gayrý güç yetmez olmuþ, Gönül daðýnda esen boranýna yeline.
Aðlamasýn gözlerin kýyamam göz yaþýna, Vuslâtýn müdâvimi topraðýna taþýna. Çýkýp da seyrân etsen yüce daðýn baþýna, Hüzünler girdabýnda akýp giden seline.
Gün gelir elbet biter yâdýna düþen çile, Özlemini çektiðin sýla hasreti bile. Kafdaðý’nda bekleyen Zümrüd-ü anka ile, Bedehþândan saldýðým gümüþ kemer beline.
Sinesinde ateþle hep yanan güi zâr mý, Ney olup inleyecek bitmeyen ah-ü zâr mý. Ýki kapýlý handa eðlenip kalan var mý, Kimin aklý erdi ki þu dünyanýn haline.
kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASMEROZ-62(Gülşen Polat) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.