Titreyen
Yaralý gönlün müdür,
Hayatýn çarpýþý mýdýr,
Þairce yazýþýn
Savrulmasý mýdýr dalgada?
Bilme..
Bulma kendini...
Kimsesiz yýldýzlara sakla
Unutulmuþ düþlerini.
Þair,
Hangi dumanlý gecede
Kimin gönlünde býraktýysan sevdaný...
Git
Çal
Ve as ayýn kuyruðuna
Özlemli düþlerini.
Görsün de..
Kývransýn sevemediðine,
Sancýsýn yüreði,
Bükülsün dudaðý
Ve çam dallarýna özensin
Her dem taze kalan
O ýslak sevdaný görüp.
Piþmanlýðýna aðlasýn,
Bilmeyen olup da
Kör yolda yürüyen!
Þair,
Ne umut ara gözlerde
Ne savrul bedenlerde.
Yakmadý mý kalemin
Gecenin çýðlýðýný yýrtýp
Aðlarca bakýp
Yüreðinden teðet geçeni?
Geç bunlarý...
Karanlýk deðil,
Öfke deðil,
Þu yerde kývranan
Dört büklüm umut deðil
Sen varsýn sen
Kendi içinde büyüyen...
Mürekkebin kanýn,
Iþýðýn canýn...
Yaz þair,
Kus tüm öfkeni.
Yaz þair,
Çiz buluta hayali.
Yaz ki aðlamasýn kalem;
Yüyýllar ötesinden
Yunus okusun.
Can bu desin, can bu;
Benden geçen,
Sende kalan,
Sözden akýp
Ruhu saran,
Karacaoðlan gibi sevip
Dadaloðlu gibi haykýran,
Mevlana gibi mest eden.
Dilim bu,
Ruhum bu,
Benim bu can desin...
20.9.2006/ Ankara
SERAP HOCA