senin göðsünde býraktýðým aþk geçiyor
kimsesizliðin uðradýðý her akþam
çoðalan her þey de azalan tek gerçek
ýssýz bir limanda huzuru sebep bilenlerle düþüyor geceye
ay henüz kimse için küçülmemiþ
ve ümitsiz yýldýzlarýn peþinde
dilenmemiþ dillerde
ihram kadar beyaz olmayý bilenler
vuslat kadar acý içinde
döner döner döner
sema da bir gün yüzünü kuldan yana döner
deðil mi ki bu yaþam eski bir hikaye
okur okur okur
can da okur canana
cananda okur acýsý kalmýþ yarayla
öldüðümüz yer orada
gömülüyorduk
birlikte bastýðýmýz o topraða
göðüs kafesinde taht kurmuþ nefsin
çýðlýðý bölmekten korkmayan hevesiyle
bir garip nefesmiþ
alamadýkça anladý ruh
beden denilen yalnýzlýðýn kafesiymiþ
çýrpýndýkça muamma içimde yaþlanýr
ahh ölüm…
oysa dedi ki bana
geçiyordum uðradým
kýrýlmýþ her þey de kalan tek parça
“sahibinin sesi’nden dinleyenlerin kalbinde yankýlanýyor
kalp henüz kimse için atmamýþ
ve umutsuz seviler peþinde
aldatýlmamýþ gözlerde
günah kadar siyah olmayý bilenler
zerre kadar kýymet peþinde
yanar yanar yanar
cehennem de bir gün terk edenler için yanar
deðil mi ki aþk yürekte bir kesik
kanar kanar kanar
seven de kanar sevmeyene
sevmeyende kanayan kanadý kýrýlmýþ tek hece
gittiðimiz yer orada
eksiliyorduk
birlikte çýktýðýmýz o yolda
alnýnýn ortasýnda aç ve yoksul kaderin
çizgisini silmekten korkan kederiyle
bir garip ermiþ
olamadýkça anladý sevgili
söz denilen aslýnda sus kadarmýþ
yazýlmadýkça þiir içimde tükenir
ahh aþk…
oysa dedi ki bana
geçiyordum uðradým