Ayak seslerinden tanýrým O’nu Öyle adýmlar atar ki Kösele ayakkabýsýný her yere vuruþunda Bir yalnýzlýk þarkýsý besteler…
Saçý sakalýna karýþmýþ Umurunda bile deðil Belki de anlaþamadýðý tek kiþi Mahallenin berberi
Ceketinin yamalarý bile garip Sanki üzerindekiler Çekilmez dertlerinin Etiketleri…
Mert adamadýr O Ne, karý kýza bakar Ne de, laf atar Ne çok konuþur Ne de, kahvede dedikodu yapar Tüm akþamlarýn hüznünü Yüreðinde toplar…
Adý Osman Sokak lambalarýnýn sadýk dostu Kaldýrýmlarýn gece bekçisi Cebinde kuruþ bulunmaz Tek sermayesi Aðzýndan düþürmediði, maltepesi…
Geçen bir meyhanede karþýlaþtýk Önünde kocaman bir masa vardý Masasýnda da iki kadeh Bir de, otuz beþlik raký þiþesi Belli ki, gelecek birini bekliyordu Yerindeydi neþesi…
Anlayamadým sýrrýný Yalnýz mýsýn dedim Baþýný kaldýrdý Kanlý gözlerini duvara çiviledi Yok akþamcý dedi Tozlu masasýna baktým Kendinden baþka kimse yoktu Boþ verircesine bir gülümsemeyle Gelecek ahbap O gelecek dedi Ne zaman dedim Hemen þimdi Üçüncü þiþenin sonunda…
Adý Osman Soyadý önemli deðil…
Ömer Osman AVCI Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Osman AVCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.