Yetim Yalnızlığım/ Yalnızlığın ardındaki Ölüm
Suskunluðum
yine bürünmüþ, katran karasý elbisesine,
ölümün son damlalarýyla öperken
gece kokulu yalnýzlýðýmdan
varlýðýný unuttuðum kelimelerimle
eskitiyorum bu þehrin
çýkmayan sokaklarýndaki
ölümsüz hasretimi.
Dirilir içimdeki uyumayan ses,
sancýlarla
söktüm inancýmdan harfleri
gökyüzünü tutmaya çalýþtým
ezik avuçlarýmda,
Ve seni yazan her harf can buluyor
dudaklarýmda,
küsüyorlar bana
uzakta olsa da ölüm dün gibi
kulaklarýmda,
Cesedim ismini ezmiþken
kirleniyor dilimdeki adýn
çamura bandýrýp yaralarýmý
gömüyorum içimdeki
o susmayan küçük kýz çocuðuna
boynu bükük gölgelerimle ,çiz beni sonsuzluða,
yakama yapýþtý yine ölüm,
Azrail yine aç ve ben yine belalardayým,
Gizlenirim karanlýk gecelerin koynuna,
yine adýný kusan bos sokaklar yaný baþýmda,
söküp bir mezar taþý
içimdeki serçelerin gözüne
gömüyorum aþký
ve yarýsý yanýk yüreðimi…
Yüzüme saplanan yalnýzlýk
ve hýçkýrýklar
içimde doðmayan umutlar,
yoksul parmaklarýmda
cam kýrýk sevdalar.
Yusuf yüzlü yalnýzlýðým yine,
kör kelimelerimle
keserler parçalarýmý,
yokluðunda her bir
kuyuyu tapýnak yaptým,
gecelerin arsýzlýðýnda,
mülteci yalnýzlýklarýma sýðýndým.
Beynimden kan damlýyor sensizliðin siluetine,
eskimeyen gülüþlerimle,
basýyorum bir mayýn tarlasýna
ve her bir umudum parçalanýyor
gecenin kekeleyen mýsralarýnda
Yalnýzlýk pusu kurmuþ yanan köprülerde,
namusunu kaybeden çocuklar gibi kinim sensizliðe,
asil sancýlara karýþýp bedenim alev alýyor
ve kinim gölge düþürüyor yanan gözbebeklerindeki
ölümün ninnisine
Gecenin ortasýna saplanýr haykýrýþlarým,
isyanlarým þahit bir tek yalnýzlýðýma
bana býraktýðý hançer izlerine,
içimdeki renkler solarken
deðiþtiriyor benliðim bin bir çeþit isimlere
Hâlâ yaþýyor adýn dudaklarýmda,
acýlar nöbet tutuyorlar kâbuslarýmda,
her bir zerremle birlikte eskiyor ve küçülüyorum,
bitiyorum heyhat yalnýzlýðýnla
sonsuzlukta d/üþüyorum, yürüyorum
Acýlar ki yalnýzlýðýmýn her gece
doðuþlarýna müjde!
kýyametlerime bir gölge düþer,
beþiðime verilen bir hüzün
ve efkâr,
yine sabah küsmüþ yarýnlara.
güneþ yine doðmamýþ
yýkýk bakýþlarýma
Yamalý ceplerimde
sana yazýlan bir kaç cümle
Dudaklarýnda rehin kaldým,
sisler içinde bir aðýt kulaðýmda,
avucumun içindeki kokunu salýyorum
ve tüm þehir sen oluyor.
ama ben;
ama ben yine yetim!
yalnýzlýðýmla seyrediyorum
bu þehrin gölgelerinde seni...
Sürmeli Peri 89`
15.06.2009
22:33
Not: Sayin Makberi-Ahmet Akkoyun’a sonsuz tesekkürlerimi ve saygilarimi sunuyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.