mecaz-ı elem...

dursaydýk öylece
geçip gitseydi yaný baþýmýzdan
en verimli tarlamýzý ortadan ikiye bölen
ayrýlýðýn iþgal ve saltanatý

çökmeseydi yüreðimize
ah! bu ay tanýmaz akþamlarda
bizi anlamýn dýþýna yuvarlayan
soðuðun biçimlediði buz gibi sancý

yaþanmýþlýðýmýzdan yol alýrken bilinmezliðe
yýkýlmazdýk be bahar gözümün nuru
daðýlmazdýk bu denli kolay
yetiþtirmeseydin güllük rasathanemizde
son yapraðýnda sevmediðini söyleyen papatyalarý

e s i r i n i m d e sözsüz dokunmalarýn
þimdi diþi kuytularýmda üreyen erk acý
önceleri güneþin sývayýp yaðmurun aðladýðý tenimi
kaplýyor yok vakitlerinin kýþ çarþafý

utancýdýr gülün vakitsiz gül ölümü
buruk kahve kokusu aðýrlarken hatýralarý
nasýl acýtmasýn sevdama düþen hazan
sen aþka sererken dengi dengine olmayan yataklarý

yittik iþte
estin savrulduk
baþarsan da
kirpiklerinin gün doðumundan yoksun býrakmayý
unutmadý ayný yastýðý üleþen baþým
tükendi sandýðýn sözcüklerim hep sana çýktý

sen yaramý kese kese
küs kitaplarýna yazdýn da adýmý
ben gül lekeli yüreðimde derince

e
n

d
e
r
i
n
i
m
e

k
a
z
ý
d
ý
m

s
e
v
d
a
n
ý

.
.
.





Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul –2007 )

Sosyal Medyada Paylaşın: