Duydum ki; Yaþý seninle yaþýt komþunun kýzýna, ‘hele bir savaþ çýksýn, babam babanýn boynunu keserken ben de sana tecavüz edeceðim’ demiþsin … Oysa o kýz henüz öpüþmesini bile bilmiyordu. Ve sen bu sözlerinle onun küçücük yüreðine, öpüþmek tadýndan evvel ýrkçý belanýn yüz kýzartýcý sicilini iþlemiþsin ….
***
ben de dünyayý bu yaþlarýmda aldým, iki çocuk elimin avuçlarý arasýna öyle sevdim ve okþadým aldýrmadým, soðuk mu sýcak mý coðrafyasýna ekvator yanýðý çocuklarýn bir kemik bir deri, zeytine yabancý gözlerinde anladým susuzluðun ayný renkten içildiðini, bir yudum insan olmak, açýnca yüreklerde.
/denize döküldüðü yerden, doðduðu yere doðru yürümek pýnarlarýn, el deðmemiþ bir orman içinde el ele seninle/
sonra meridyenlerin en tepesine týrmandým, çelik gibi soðurken ellerim kuzey sarýsý saç tellerine yakalandým, kaþif heyecanýyla titredi bedenim ayný yaþlarda gezerken köþe bucaklarda, büyümek yoktu aklýmda inanýn sevmemenin ne demek olduðunu bilmiyorken daha, bilemezdim ki renklerin, sýnýfý olduðunu insanýn.
/yüksek þelalelerde boðulmadan, oyuklara saklanmýþ su sesini dinlemek, bir masalda deðil sadece nefes nefese seninle/
sonra zamaný utandýran günlerden birinde, bulutlu bir gecenin tam yarýsý geldi insansýzlýk kör bir týrpan elinde, ölçmek ve biçmek için kafataslarýný iþte o an ne kadar çok þey birden, gitti gül kokulu günlüklerden el sallayarak ve geri aldý gökkuþaðý bütün renklerini gökyüzünden, taþýdýðý anlam adýna her birine, þiddetle aðlayarak.
/bak arkada eþsiz ve sonsuz bir derinlik, boyutlarý ölçülmeli yeniden, olmazsa her þey sil baþtan sere serpe seninle/
acýyla dolaþýrken yýkýlmýþ þehirlerin, ölüm ve tecavüz kokan sokaklarýný aramýyordum adreslerini ibadethanelerin, yardýma çaðýrmak için tanrýlarý sadece kurþun olup akýyordu içime, ayný renge boyanmamýþ atlaslarýmýz gözlerimden önce yüreðimi yakýyordu aklýma geldikçe yalancý insanlýklarýmýz adýna, atýlmýþ çýðlýklarýmýz.
/kuþlar bile daha doðmamýþ olsun, bütün çiçeklerin adlarý yazýlmalý yeniden yenilenmiþ tarihin ilk günü gibi göz göze seninle/
***
Ben de þimdi seni; Savaþsýz günlerde seninle paylaþtýðýmýz hiçbir oyuncaðý geri almadan, izlerken beraber güldüðümüz, beraber aðladýðýmýz filmlerdeki iyi çocuk karakteri üzerine kan kokulu giysiler giydirmeden dünyadaki bütün coðrafyalarý ayný renk boyamaya ve bütün insanlarý ayný renk görmek ve sevmeye mahkum ediyorum…
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.