gün ortasý,yaz ortasý fark etmez gitmeler için;
ortasýndayýz tam da hayatýn,
ve sen kaçýncý veda yaþýndasýn kim bilir?
kelimelerin firardayken kaleminden,
bir yanýn hep tutsak minik bir yüreðe
adýn yazýlý oysa kâðýtlarda özgürce…
kaç uçurtma uçurdun ipini sýmsýký tutarken?
kaç gökkuþaðý teðet geçti yüreðinden?
ve kaç uçan balon kaçtý elinden, fark eder mi?...
sen gidince bir filiz yeþerecek,
bükük boynunu doðrultacak ellerin, özgürce…
say ki bir nefeslik ömürdü,
ölümdü…
ayrý kalmak minik bir yürekten…
aç kalmaktý, açýkta kalmaktý ya da,
ceylanýn pýnardan uzaklýðý,
kartalýn kýrýk kanadýydý belki.
kaktüs ekmek/ti yüreðe...
belki katýk yapýp okursun þimdi
birkaç dost mýsrayý, yol boyu, özgürce…
hazýrsa yüreðin yeni yelkenler açmaya
engin denizlerde
ve razýysan tutunmasýna minik bir elin, yüreðine.
durma! yol al dostum…
özgür/ce…
/mai/