YAZGI

Kar yanýðý ömrümün,
Zulasýndan ikram ettiði anýlarla,
Dünle yarýn arasýnda donakalmýþ bir ihtiyar gibiyim.
Baþka bir evde uyuyamayan,
Israrlar karþýsýnda
Dudaklarýna
Hep geçerliliðini kaybetmiþ bahaneler yükleyen...

Çünkü;

Sandýðýmda daha sararmamýþken
El iþi, göz nuru “ben”liðim
Ve
Yeni gelin gibi salýnýrken düþlerim,
Hayat, bir gecede kapýya koydu geleceði!


Dýmdýzlak ortada kalan günlerin çýplaklýðýyla,
Yalanlar dizdim tespihime,
Her sorana utançla çekmek için.
Utanmak, o kadar anlamsýzdý oysa.


Zaten herkes biliyordu,
Gözlerimdeki çeyizlik yaþlarýn ardýndaki sebebi.
Ve ihtiyaçtan satýlan ömrümün bu son yýlý için
Ödünç yaþlar biriktirdiðimi...


Oysa,
Bir gecede
Bir ömür aðlamýþ kadýným ben!


-Acýyasýnýz diye anlatmýyorum ki...
Yazmazsam çýldýracaðým, Sait Faik gibi...-


Bu yüzden,
Ýçime atýp kendimi,
Saðlýksýz koþullarda “yaþam” üretiyorum þimdi.
Son kullanma tarihi geçmiþ çarelerle...


Kimin býraktýðý konu dýþý olan bu kederle,
Suistimal edebilirsiniz diye
Gidilmesi hayal bir ülkeye, giriþ yapýyor gerçekliðim.
Umut...
Kaçak yolla gelir belki...


Nisan-2007 / Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: