Parmaklarýmýn arasý kaybetmedi bekaretini
Alýn yazýsý
ellerimden tutulmamýþ sevgili...
Göðsüm bilir ayak izlerini
ki çamurlu yollarýn bûsesinden yontulmuþ
ve kaþlarýn eðri dileklerini
sanki alfabenin harfleri yurtlarýndan kovulmuþ
Ýnandýrýcýlýðýný yitirmiþ cümlelerle
nafile turlar
her gün gönül kývrýmlarýmda
El yordamýyla
karýn tokluðuna...
Gün
telaþýný toplarken yüreðimi söker
adýný sakladýðým kadýn
Ayaz bir yalnýzlýk baþlar
kupkuru / tütün tadýnda
Son bir gayret
ellerim yüzüme yaslanýr
kenarýnda camýn
Gözlerime kýyar sualsiz
içimdeki kadýn
Sen ! dediðim hiç bir Sen yoktur aslýnda
Ebabil’in vurduðu
aðaç kadar çýplaðým
ki koynumda
-sýr-
gönderilmemiþ güller saklarým
Kalem kaðýda sarýlýr ya
kelimeler yanar
Hani
çið damlasý gülün yapraðýna da
dökülür günahlar
Hissedemediðim...
Son kuruþla alýnan
sevgilinin gözlerine okunacak
kitaplarým / olmadý benim
ve uyumadý hiç kimse
bakirdir göz bebeklerim
Çok þarkýlar biriktirdim
"everthing I do, do it for you..."
"I will always love you..."
tek baþýma söylediðim
ki ben gece 4 nöbetlerimde
hiç bir kadýna þiir yaz/a/madým
"Kelepçelenmiþ Yalnýzlýk"týr
adým
Kendimim / deðerliyim... laf !
Ellerimden tutulmamýþ sevgiliyim...
Özgür SARAÇ/Râzý
23/06/2009 ÝÇÝMDEKÝ K/ADIN DA BOÐULURKEN