Babam

Bu gün, babalar günü.
Gözerim daldý yine yýllar öncesine,
Aklýmda hala yýllar öncesindeki geçmiþim,
Götürdü hayallerim beni,
Eski yýllardaki günlere;

Babam geldi aklýma.
Saçsýz baþý, nasýr tutmuþ elleriyle,
Babam;
Meþhurdu babam,
Ýnce sardýðý, tütün içmesiyle,
Ve bir de, þu çok sevdiði kenger kahvesiyle;
Kavýný, çakmak taþýyla tutuþtur
Öyle yakardý tütününü;
Onun bu, tütün içiþi geldi aklýma;

Nasýl da kokardý, kavýn kokusu,
Çakmak taþýnýn ucunda.
Burcu, burcu yayýlýrdý kav kokusu ortalýða,
Þimdi,
Koklar gibi oluyorum onu;
O yanan kavýn, güzel hoþ kokusunu;

Sonra dalgýn, dalgýn bakýþlarý geldi
Aklýma babamýn.
Nedendir bilmem hep düþünürdü,
Yaþlý babam tütünü yercesine içine çekerken,
Çoðu kez pencerenin önünde;
Dýþarýyý seyrederdi.
Bakardý camdan, taa uzaklardaki mezarlýklara.
Gözleri dalgýn,
Ve hüzünlü, ama hiç aðlamadan;

Sanki o ölümünü, düþünürdü,
Bakarken tam karþýsýndaki mezarlýða.
Ýçindeki taþlarý baþýndaki sakýz aðaçlarýný sayar gibiydi.
Ya da,
Kedine kýzar gibiydi,
Eþini dostlarýný özler gibi uzaklara bakarken,
Ya da bir gün kendi de ölür giderse,
Göreceði cennet cehennemi düþünür gibiydi,
Ama o düþünürdü;
Derin, derin, çekerken tütününden,
Sarý nasýrlý parmaklarý ile;


Hala gözlerimin önünde.
Hatýrlýyorum gittiði kahvehaneyi.
Hatta,
Her akþam üstü, oturduðu ahþap sandalyeyi,
Tam evimiz karþýsýnda yolun üzerindeydi
Çoðu kez yalnýz oturur da,
Hep düþünürdü babam;
Kenger kahvesini, içerken sandalyesinde,
Elleri nasýrlý, nasýrlý;

Babam.
sen dertlerle doluydun,
Sen üzüntülüydün o günlerde;
Ah,
Az çekmedin sen.
Bilirim þu kara bahtýnýn, elinden,
Nasýl da, içerdin, o zehri
Tütününü,
Sabah akþam demeden.
Hep dalgýn gözlerle sakýz dolu mezarlýða bakarken.

Babam,
Göz yaþlarý dökmezdin.
Yine de içinden aðlardýn bilirim sen;
Hep dalgýndýn bakardýn,bilemediðim yerlere sen.
Gün gelir sinirlenirdin.,
Ya da, önüne gelene bir bahane bulup kýzardýn,
Kýzsan da yufkaydý, yüreðin,
Seni hiç unutmadým, unutmam babam ben.

A.Yüksel Þanlýer
20 Haziran 2009-06-19
Antalya.







Sosyal Medyada Paylaşın: