düþlerimle tutuþturdum bu ateþi önce hayallerimi kül etti sonra kelimelerimi geçmiþimi geleceðimi tüm ezberlerimi çýplak bir pagan gibi ateþe verdim herþeyimi/ýsýtmak için bizi
her seferinde/ buza kesmiþ cümleler dökerdin usul usul sönerdi sönerdim dönüp gitsem derdim uzaklara gitsem bakmadan ardýma gitsem gitse bitse derdim de gidemezdim yine
kýrýklarýmý atardým içine harlanýrdý yüreðim buz tutar tenim yanar ben kanardým
nefes nefese hüzün ter olur akardý tenimden
sýkardým avuçlarýmý kýrýklarým batardý sessiz bir çýðlýk atardým kýzýl bir hüzünle gelirdi ölüm
her seferinde bir ben daha ölürdü içimde ölürdüm de gidemezdim yine
çoðaltmak için seni hep azalttým kendimi usul usul can çekiþir gibi tükeniyordum
gitmek gerekirdi bittiðimde gidemezdim biliyordum
sönüyordu ateþ/ azalýyordun ben zaten yoktum sen ateþi seyrediyordun hiçbirþey atmýyordun atmazdýn biliyordum sönsün istiyordun gidemezdim/ seni seviyordum
þimdi ihanet diyorsun ya adýna baþka iklimde kendimi çoðalttýðýma ödünç düþler almýþtým oysa sönmesin diye bu aþk ateþi
hadi al önüne takkeni dök masaya ezberlerini yargýla sorgula
kýr kalemimi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.