Bencillik...

Bir gülümseme arýyorum en çok..
Bir el beni çýkartýp alacak bu sahte dünyadan
Veya bir olay ölüm bütün hayatýma son verebilecek.
Mutluluk istiyorum kederin yerini alabilecek..
Ýntikam duygularýný, etrafýmdaki sarhoþ dünyayý ve insanlarýný bitirecek..

Son bulmalý diyorum kendime, son bulmalý bu düþünceler.
Herkes ben gibi deðil, ben herkes gibi olmalýyým belkide..
Onlar gibi boþ bakmalýyým dünya ya,
Veya kýskanmamalýyým sevdiklerimi etrafýmdaki diðer insanlardan
Baðlanmamalýyým onlara bu kadar,
Býrakmalýyým, gitmeliler istediklerinde..
Bana mecbur olmamalýlar, ya da ben onlara.
Çiçekler açmalý her gün dünya da.
Karanlýk bu dünyayý terketmeli, dönüþü olmamak üzere
Aramalýyým sevenlerimi, sevdiklerimden çok..
Evet, evet aramalýyým, çünkü onlar hakediyor beni en çok..
Saklamamalýyým yanlýþ bulduklarýmý, söylemeliyim suratlarýna aynen bugün yaptýðým gibi.
Kendimi susturmamalýyým yeri gelince dökmeliyim içimdekileri...
Sevdiðimi söylemeliyim her zaman ya onlarda seviyorlarsa beni?
Veya saklamalýyým sonsuza kadar platonik yaþamalýyým..
Güvenmemeliyim ama her an kýrabilirler beni...
Peki ya sevmiyorlarsa mý?
Canlarý cehenneme,
Zaten bu dünyada kimse kimseyi sevmezmiþ ki kendisi kadar.

Güvenmemek lazým her duyduðun söze.
Bütün hayatýn bir gün içinde altüst olabiliyor, her þey, herkes seni unutabiliyor, unutma.
Senin sevdiðin gibi kimse sevmez, Kimse kendinden baþkasýný düþünmez, düþünemez .
Sosyal Medyada Paylaşın: