Ben ne Leyla’yým
Ne de sen Mecnun.
Aramýzda, ne tutkulu bir aþk var
Nede uydurabileceðimiz bir masal.
Ama, yinede sana kavuþacaðým
Bu aðdalý ve aðýr geçen
Günleri sayýp duruyorum.
Oysa hiçbir þey eskisi gibi deðil
Geriye baktýkça,
Hüznün gölgesi düþen yüzüme
Batmaya yüz tutmuþ bir akþam güneþinin
Turuncuya dönen kýrýlmýþ ýþýklarý içime süzülmekte.
Önemini ve büyüklüðünü kaybetmiþ
Aký karadan ayýrabilecek kadar yalýn
Masumiyetini ve saflýðýný yitirmiþ
Darmadaðýn ve artýk iflah olmaz duygularým.
Geçmiþte,
Sesini duyunca, titreyen bedenim artýk durgun
Sevinçle parlayan ýþýltýsý kaybolmuþ gözlerimin.
Daha önce fark edemediðim
Kalbime yenik düþtüðü zamanlarýmda
Senden gelen darbeler,bahar yaðmurlarý gibi
Ilýk ýlýk süzülürken tenimden
Þimdi, bedenimde aðýr yaralar açýyor.
Ve her defasýnda
Kalbimi biraz daha kanatýrken
Sanki her damla, bir uzvumu koparýp atýyor.
...
Ýstersen gelme !...
Hande HAGHGOUÝ
20.06.2009
Çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.