sen benden geçerken;
ne bulutlar biriktirdim ben
sicim sicim gönlüme inen...
emanet bir uçurtma tutuyordum;
kuyruðuna tutunmuþtu, titriyordu aþkým...
ve en az aþk yaþýndaydý
gözümden düþen son damla,
semaya karýþýrken...
sen kendinden geçerken;
ne ecel terleri biriktirdin
damla damla arzý delen...
bir muska tutturulmuþtu çengelli iðneyle
tam da yüreðinin üstüne.
ve güvercinler uçuyordu kanayan yüreðinden
muþtularý semaya karýþýrken
sen sorgulardan geçerken;
ne çapraz sözler biriktirdim ben
harf harf, ölümle gelen...
bir þeyler olmalýydý;
en azýndan itirafý, bir acz-i aþkýn ...
ve adýný haykýrmalýydýn;
“acz-i men”
gül kokularý semaya karýþýrken
ve ben…
anladýkça seni
ne senden geçtim
ne de kendimden…