ul
İKİ ŞİŞE ÖNCE
Yani, iki þiþe önce karar vermiþtim yalnýzlýða giden yola çýkmaya.
Plastik düþünceler,
hayaller,
Günbatýmýndaki ýþýk süzmeleri,
ve içimdeki o renk, yani en sevdiðim o renk,
Geleceðini yitirdiðinde karar vermiþtim.
Ne tahta koltuðun büyük bir umutsuzlukla gýcýrdamasý,
Ne de, Sensizlik ve karanlýðýn bana çok fazla gelmesi.
Daha önceydi galiba, ama baþlangýcýný bilmiyorum.
Bekli de piþmanlýklarýn baþýnda, beklide sonunda.
Belki de umutlarý tükenen insanlara, kapýlarý açmayý bilen olmadýðýný anladýðýmda.
Belki de bazý kapýlarýn, her rüzgâr esintisinde kendince çarptýðýný gördüðümde.
Galiba açmasýný bilmediðimiz yüreklerimiz di yanlýþ olan.
Kalem ayný kalem, dönüp de battýðý yer de ayný.
Aþk ayný aþk, yaþayacaðý yer de ayný.
Bedeni deðil, canýný sinesinde isteyen can,
Ne ruhunda aþký öldürmeli,
Ne de bedeninde aþký yaþlandýrmalý.
Ressam daha ne yazsýn.
Þair nereyi boyasýn ki.
Üstelik turist bile deðilken kalbinde.
Gökkuþaðýnýn tadý hala dilimde.
Al bu senin için, tomurcuk bir gül.
Hem de En sevdiðin renginden.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.