FATİHİN EMANETİ

Ey acýlarýn deryasý Ýstanbul!
Sana gözyaþlarýmla yazýyorum bu þiiri.
Ýki dostum vardý, sende yaþayan
Ýþte aldýn onlarý benden teker, teker
Çürütün, yýprattýn bu kalbimi
Dokunma bana, dokunma yarama Ýstanbul!
Yoksa kanar yaram boðulursun kanýmda.
Yalnýz kaldým karanlýk sokaklarýnda,
Beni savurdun karanlýktan karanlýða Ýstanbul.

Hani Yunan indinde Konstantin?
Hani Mevla’nýn bizlere hediyesi?
Hani fethi müjdelenen þehir?
Nerde Fatih’in emaneti Ýstanbul?

Eski güzelliðini nerde kaybettin?
Nerde Baðcýlarýn baðlarý?
Toprak kokan o þirin mahalleleri
Ya Topkapý kalelerini kime býraktýn?
Kalelerin diplerindeki þarapçýlara mý?
Ey uðrunda binlerce þehit verilen þehir!
Sen bugünler için mi kan emdin?
Nerdesin, eski sen nerde?
Fatih duymasýn, görmesin sakýn seni!
Yoksa boðar seni þarap kokan denizinde.
Sosyal Medyada Paylaşın: