ne zordur anlatmak herkesin bildiðini
kanayan yaraya tuz basmakla eþ deðer sanki
uzun bir yolda
acýmasýz bir kavga
senin için kaf daðýnda mý saklý
açýk gözle gördüðün rüya
belki farkýnda deðilsin
þahdamarýndan tokat yemiþ gerçeði
umudu yetim býrakan dudaklarýmýz
yabanýl bir zambaðýn aðzýnda mühürlenirken
umursamayan yalnýzlýklar halinde yaþlanýyoruz
biz ne kadar çok konuþursak
içimizde ki acý sana o hýzla boþalacak
kara sularýn vicdaný boðduðu
tahtadan adýmlarýnla yürü
yürü çocuk sen yürü
“bittim” dediðin yer de baþlýyor hayat
aðlamaya müsait ruhun
aldanmaya müsait saflýðýnla çýkýyor yola
aþina bir serzeniþ gizlenmiþ düþlerine
bilirim kanser baþlangýcýdýr senin o gülmelerin
bütün tonlarýnda hasret
emzirmeyi öksüz býrakan topraða kavuþurken
kucaklanmaya deðer bir takvim yapraðý
senin için gelecek
gelecek senin için gelecek
koparmak ne mümkün uzaklýklardan
düþ/tün tüm bilindik kitaplarýn kutsallýðýnda
gölgesi yüreðimizin üzerine çizilen kývrýmlar gibi düþ/tün
tüm niyetlerin bedenleri varmýþçasýna
görünebildiði bir yerdesin
tahtadan adýmlarýnla koþ
koþ çocuk sen koþ
“öldüm” dediðin yerde baþlýyor hayat