Hamdım,piştim.

Dost dergahýna,varýp oturmuþum,
Yârân aþkýna,ben yanýp durmuþum,
Ol demiþ yârân, ham-iken olmuþum,
Dost dergahýn da,Tanrý’m anýlýrken.

Köz olan gönül, yanýp alevlenirken,
Hep Allah dedim, göz yaþý dökerken,
Zemzem su içip,tuza ekmek bandým,
Dost dergahýn da,Tanrý’m anýlýrken.

Köz gönül yanýp, küle dönüþürken,
Dedi bir yârân, dur daha çok erken,
Yanýp durdukça, feyzler alan oldum,
Dost dergahýnda, Tanrý’m anýlýrken.

Usul öðrendim,yere baðdaþ kurup,
Sevgi öðrendim,hep þýhýmdan sorup,
Çok þey öðrenip,heybemi doldurdum,
Dost dergahýnda,Tanrý’m anýlýrken.

Aþk dergahýnda, Allah’ý anarken,
Namazlar kýldým,Allah tek’dir derken,
Yandým gönülden,Allah dedim durdum,
Dost dergahýnda,Tanrý’m anýlýrken.

Dediler ! piþtin, düne kadar hiç’din,
Hak ’ ký öðrendin,gönlün geniþlettin,
Hak hukuk görüp,eðriyken doðruldun,
Yanlýþ kul olma, var git hak yolunda.


A.Yüksel Þanlýer
16 Haziran 2009-06-15
Antalya









Sosyal Medyada Paylaşın: