Madem ki güldeki diken, aþký ala boyar neden býraktýn da gittin? acýlarýn buzlarý çözüldü mavi kývýlcýmlar çatladý yýldýzlar kaydý kýnýndan geceler üþüdü.
Acýmasýz düþlerle býraktýðýn bahçe, anýlar oraya sürgün edildi ey sen, zýndanlarýn zalim kulu söyle, suçlu hangi sözcüklerle savunmalý?
Ben ki her acýya boyun büken, bir derbederim ne gülü, ne bülbülü bahtiyar ederim.
Aþk yollarýma alevler döküldü, duruldum, benim ki bir romandý kiminede nostaljý.
Hüzünler örtü üstümü belki de bilmiyorsun ben yürüdüm aþka doðru seni sevdim. Acýlar daðladý beni.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.