* HAZAN ÇİÇEĞİ *

Zambak kokulu bir bahar kuþluðunda
Avuçlarýnda biriken karýncalardan kaçarak gelirdin
Kanatlarý Ege’de ýslanan bir meltem gibi
Mavi gözlerindi naçar sabahlarýmda büyüyen

Kahr olsun onsuz seviþmelerimi daðýtan ýssýz gecelere
Bir suçlu gibiyim, kendi kendime
Yalanmýþ meneviþli gülüþleri.

Ey yaþamýn sevinci mutluluðun si mgesi
Solgun umutlarýma düþen kar tanesi
Seni, unutmadým
Hep dilinde sürgün bir türküydüm
Ah, bakýþlarýndaki ateþle mi yaksam kendimi
Sana varabilmek için kül olmanýn.

Aþk; bir gülle baþlar
Dikeninden arýnarak olgunlaþýr.

En sadýk dostumdur deniz
Gizli sýrlarýmý o bilir
Bu yüzden her þiirim ondan alýntý.

Gecenin düðümünde aðlayan kadýn
Tenimde kokunu unutan menekþe
Al beni yapraðýna, savrul asi kayalardan
-Unutulmuþ aþklarýn benim
Sen gidince/daðýttým tüm aþklarýmý cömertcesine
Sana son vedam, son hatýram olsun bu þiirim
Sen, güze ýsýnan hazan çiçeði.

Nuri Daðdelen
Sosyal Medyada Paylaşın: