mâi

gece, karþýlýðýnda bir soytarýnýn kahkahalarýný götürüyor sulardan
bu çok sesli senfoninin

kuytu bir köþede ben, neyimi dizime oturtmuþ

dost gibi bakýyorken eteklerine
balkan havasý söyleyen o cariyenin

yanýmda oryantalist ressamlarýn izdüþümü



ne çok þey aþýrmýþ bizden meðer saatler
kadýnlar böyle gecelerde yakamozvari süzülürken
dantelalar gibi suya aksetmiþ yapýnýn lalezarýnda


bahar geceleri çok seslidir Ýstanbul’da


nasýl baþlamasýn el’an Endülüs’te raks
tüm þuhluðuyla?

/...


sana bir þiir daha yazarým ben
gece, sabâya dönmeden yüzünü

boyacýlar kapýsýnýn kedileri uyanmadan
masalýmdan dönüp
yazarým

fakat þair deðilim
ne de müellifi sergüzeþt-i hayatýn


kadýköy vapurlarýnýn sabah vakti sessiz olan kirliliðine gömülüp
hayaller düzerim gece üstüne


dizlerime oturttum neyimi
ben kuytu

özlemlerim çocuk
ben nihavend

gözlerim Ýstanbul’muþ birden,*
neden?




*
...Martýlar konuyor omuzlarýma,
Gözlerin Ýstanbul oluyor birden. (Yavuz Bülent Bakiler’in bu mýsralarýndan ilham alýnmýþtýr.)










Sosyal Medyada Paylaşın: