sokak kedisi görebileceðim yere geçmiþti pencerenin kenarýna sinmiþtim bana inat emziriyordu sanki eniðini bak diyordu bende nankörüm senin gibi ama koklaya biliyorum doyurabiliyorum sahip çýkabiliyorum der gibi hýrçýnlýkla bakýyordu gözlerime boðazýmda ümitsiz bir hastalýðýn pençesine yakalanmýþcasýna gözlerim doluyordu herkesten kaçmak istiyorum sokak kedisinden bile ona benzememe raðmen onun kadar olamadýðýmý görmek ölmekten bile daha acý geliyordu... Sosyal Medyada Paylaşın:
gölgesiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.