Nefesler tükeniyor ;
sevgiden ,hasretten,nefretten.
Kalemler gençleþiyor herdefasýnda.
Sen hiç biten kalem gördün mü?
Sevda yangýnda büyürken.
Hiçbiri yerinde durmuyor:
Sönmüyor baþlangýçlar
ve alev alev gençleþiyor kalem
Ya sen!
Sen söyle!
Ne yangýnlar ne depremler gördün.
ve hiçbir kalem senin için gençleþmedi
Hepsi sende bitti,
her kalem sana rest çekti.
Sen de aldýrmaz gibisin
sessiz sessiz kýrýlan kalemine.
Yaþlanýyorsun sihirbaz ipinde.
Ellerin býraktý býrakacak semayý,
gözlerinin rengi bulanýyor,
Cildin öyle solgun ki çatlaklarýn yanýyor.
Sönüyorsun ve alev alev yaþlanýyorsun.
Belliki kafan bozuk deðil henüz; dönüyorsun...
Ey dünya! hala baþýn dönmedi mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.