Ova Olurdu Aşk Denizlerinde

Bütün geceleri yatýrýrdýk dizlerimize
Bakarak aynalardaki izdüþümlerimize
Aþk sunulurdu altýn oymalý tepsilerde
Zamansýz coþkuyduk birbirimizin içinde
Sevgiden kalan an’dan yaratýrdýk özümüzü.

Belki de aradýðýmýz korkulu yarýnlardý
Ýçimize delice yaðan öfkeli bir saðanaktý
Bütün takvimlerimiz kayýp kalmýþ çabaydý
Yenilenmeye kurulu sözler hep aldatmacaydý
Çýngýraklý bir yýlanla paylaþýrken sözümüzü.

Cinnet kasabalarýný geçerdik en deli özlemle
Soluklanýrdým cennet gözlerinin derinlerinde
En aðýr yüklerle ova olurdu aþk denizlerinde
Çýðlýklarla daðlarý aþar, yankýlanýrdýn bende
Ýlahiler yükselirdi yüreðinden, yummazdým gözümü.

Her gecenin bitimsiz öykülerinde seviþirken ay’la
Tarlada toprak, havada nem, denizde tuz olurduk
Yýldýz kraterlerinden öpüþ çalar, sýzýyla solurduk
Harmanlara gizlerdik bedenlerimizi, yorulurduk
Sarý samanlarla savrulmuþ ömrün ilk ve son sözüydük.


Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: