Gerçeðin üst geçidinden geçip hayallerin caddesine yol alýyorum Ýbrem sonsuzlukta…
Etrafýmda ki olanlarý fark edemeden yok oluyor her þey Kurbanlarýmýn kanlarý camlarýma yapýþmýþ
Atlamak istiyorum arabadan; korku sarmýþ cansýz bedenimi Direksiyon sýmsýký ellerimde Ýnsanlar yoklukla savaþýyor Ben ise yokluðu getiriyorum onlara
Terkedilmiþ bir bedenin ücra sokaðýnda yavaþlýyor arabam Seni görüyorum sokaðýn sonunda
Kaç diyorum Kaç kurtar kendini
Hiçbir yere kýpýrdamadan gülümsüyorsun ölüme Ben ise gözyaþlarýmý haykýrýyorum Yalvarýyorum sessizliðimde Ama çaresizlik sarmýþ bedenimi Her yaným kangren Her yaným ölüm kokuyor Sen ise ölüme karþý duruyorsun
Araba çalýþýyor,sensizliðe yol alýyor ürkek bakýþlarýmda Bir film þeridi gibi izliyorum umutsuzluðumu
Tam her þey bitti derken Birden içimde bir ses
Hey korkak, Hey kendi gölgesinden bile korkan-sen- Sýra sende ne duruyorsun Onsuz yaþamaktansa onsuz öl-diyor