G Ü L O C A N

G Ü L O C A N

Kalbimin ortasýnda, kor alev yanýyordu,
Kardan adam sevdalar, köze düþtü GÜLOCAN.
Çakýr dikeni battý, yüreðim kanýyordu,
Aþkýmýzýn naðmesi, saza düþtü GÜLOCAN.

Bahtýma güneþ doðup, ruhum her ayýþýnda,
Her gece kulaðýmýn, ismini duyuþunda,
Dileðimde sen varken, her yýldýz kayýþýnda,
Geceme doðan Kamer, naza düþtü GÜLOCAN.

Göze mi geldik acep, bir tomurcuk gül iken,
Sevgi baðýnda ehil, iki garip kul iken,
Sadece sende öten, acemi bülbül iken,
“Seviyorum” demeler, söze düþtü GÜLOCAN.

Kalemim sevdamýzýn, türküsünü yazarken,
Gözlerim mutluluðun, hayalini çizerken,
Seherde þebnemleri, gamzelerin süzerken,
Hasretliðin yankýsý, yüze düþtü GÜLOCAN.

Anladým ki ben seni, can evimden sevmiþim,
Yüreðinin sesini, çýðlýk çýðlýk duymuþum,
Aðlamam diyordum ya, nafile söylemiþim,
Bulutlar damla damla, göze düþtü GÜLOCAN.

Sol yanýmýn aðrýsý, gün geçtikçe kudurdu,
Sevdaya kurþun sýkýp, gözyaþýyla yudurdu,
Lâle, Sümbül, Nergizin, yapraðýný sam vurdu,
Baharýn menevþesi, güze düþtü GÜLOCAN.

Ýhsan ÞOLA-09.06.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: