Zalim

Ey zalim, zehir damlýyor,
Þimdi dilinden neden,
Düþünmedenin mi,
Sen bu günleri, daha öncesinden,
Demedin mi sen, varlýkta ve yoklukta,
Seninle, olacaðým ben,
Þimdi terk ediyorsun beni utanmadan,
Neden !,neden.

Bu kadar da, zalim olma,
Elini koy ah be kadýn,o zalim vijdanýna,
Beraber çýkmaýk mý, seninle biz bu yola,
Beraber bakmadýk mý,
Mehtaba, yýldýzlara,ne oldu bize,
Þimdi ise bunlarý unutmuþ kaçýyorsun,
Okyanusta batan, gemimizden,
Ve ilk atlayan, þimdi sen oluyorsun,
Beni sensiz býrakýp, terk edip gidiyorsun.

Beni soydun, soðana çevirdin,
Sen eðlenip gülerken, ben hep iyiydim,
Beni sevdiðini söyler de, öper sevdirirdin,
Ne oldu o sevgine þimdi, ey zalim kadýn,
Batan gemiyi terk eden, ilk sen oldun.

Dilerim yüce, Tanrý’dan,
Çekersin bir gün sen de, bu ettiðinden,
Batan gemimizi, ilk olarak sen terk ettiðinden,
Piþman olusun da, sürünürsün,
Beni yaþamýnla batýrýp,bana çektirdiklerinden.
Ve gemiyi, ilk sen terk ettiðinden.

A.Yüksel Þanlýer
06 Haziran 2009-06-06
Antalya.










Sosyal Medyada Paylaşın: