Bence yaptýðýndan utanan kiþi
Ne beni çaðýrsýn, ne kendi gelsin!
Aþkýn ne zamaný, ne de var yaþý
Ne bana "bil" desin, ne kendi bilsin!
Yeter ki; üzülme benim yüzümden
Gerisi mi? Boþ ver, aldýrma sakýn.
Alýnma nazýmdan, küsme sözümden
Zemheri gülünü soldurma sakýn.
Ýki el baðrýmda çaresiz iken,
Dal gibi tutmalý, tutulmalýydýn...
Yüreðim kuruyup çoraklaþýrken,
Yar gibi sarmalý, sarýlmalýydýn...
Bugün olmasa da yarýn, ilerde
Darýlsan da canýn sað olsun senin.
Kar bahara küsmüþ zemherilerde
Sinen ki; gül açan bað olsun senin.
Geç gördüm gerçeði kusura bakma
Bir elimde kalem, seni yazarým
Beni yakýyorsun kendini yakma!
Güzelliði aklým almaz, bozarým!
Artýk Kaleli’nin daðlarý kardýr
Her mevsim baþýnda duman eksilmez
Tepesi sevdadýr, eteði yârdýr
Bilin ki dilinden aman eksilmez
Zülfikar Yapar Kaleli