Annem derdi hep lokmamý bitirmezsem büyüyemezsin diye büyümek isteyen kim ki? ben, iyiyim böyle
Babam anlatýrdý hep Okuda adam ol derdi Adam gibi adam olanlarýn sevilmediklerini bilmezdi ben de lokmamý bitirince anladým okuyarak adam olmak yerine adam gibi yaþadým
hep nasihat ettiler doðru konuþ diye her köyden kovuldum adým çýktý dokuza hiç inmedi sekize
Aþk dediler büyüyünce öðrenirsin aþkýn en büyüðünü öðrendim hep küçük kalmak istedim
hayal kurmayý býrak hayat seni bekliyor dediklerinde þirin birini bekledim bir pamuk helvayla beni beklediðini düþledim kirli sakallý biri çýktý karþýma hayret ettim hiç böyle bir þey düþünmemiþtim
son lokmamý bitirdim Anne Hep doðru söyledim Aþýk oldum adam olamasamda,okudum hayata teslim oldum ellerim havada gözüm hala pamuk helvada piþmaným son lokmayý yuttuðuma...
Hayat,aslýnda Þirin’di.Sakal býrakan benim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Somun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.