Mektup.

bak buraya yazýyorum
sen bu yazýyý okurken
ben gözlerindeki bebeðe
ninni okuyor olacaðým

Sayýn sevgili eski sevgilim
gittiðine deðil kaldýðýma yanýyorum
o kadar alýþmýþken sana
alýþkanlýklarýmý deðiþtirmiþken senin için
yani papatya falý bakarken
hepsini seviyor farzedip
gövdesinden koparýrken
gözlerinde ki karalýðý alnýma sürerken
zaten zifire yakýn ufkuma
bir dirsekte gözlerinle atarken
sen geriye bir adým bile atmadýn
dönüp arkana bile bakmadýn
canýn saðolsun
varsa hakkým helal olsun

senin için her þey olamaya hazýrdým üstelik
Aynalar da Ýstanbul
su birikintisinde minare
camlarda bir kum tanesi
karanlýkda bir ýþýk huzmesi
bir cümle sonundaki soru iþareti
içimde sen
yanýnda yok olma haliyken ben

sýrf sen istersin diye
belki aðlarsýn diye
gözyaþýnýn taþýdýðý anlam
anlamsýz bir bakýþ olurdum
Gülsen.
çukur olurdum ýslak yanaklarýmda
dönüp baksan ve bana doðru koþsan
Ýstanbul olurdum ayaklarýnýn altýnda
beni anlamasan
uzun lafýn kýsasý olurum
sevsen sen olurum

seviyorum demene gerek yok
biliyorum hala kalbindeyim
ama n’olur dön
býraktýðýn yerdeyim...

mektubuma burada son verirken
büyük gözlerine küçük bir öpücükle
küçük kalbine büyük bir sevgiyle
tüm iyi dileklerimle......
Sosyal Medyada Paylaşın: