Rus edebiyatı...

Bir Rus edebiyatýnýn
soðuk ve trajikomik metniyle
son bulan ön sözümü
ilk sayfaya koyuyorum
’’Denenmiþ aþklar’’ kitabýnda.
Anlamýyorsun deðil mi,
ne demek istediðimi...

yelkensiz gemiler yolluyorum kaðýtdan
kimsenin bulamayacaðý yerlerde can simitleri olan
bulsalar bile kullanmak istemeyecekleri
Çünkü betondan yaptým hepsini.
Anlamýyorsun biliyorum
ne demek istediðimi...

Doðuþtan kör birine
maviyi tarif eder gibi
anlatýyorum martýlara seni sevdiðimi.
Aslýnda ben þiir okuyordum
onlar yanlýþ anlamýþ beni.
Sende anlamýyorsun biliyorum
ne demek istediðimi...

þifa niyetine giriyorum,
dibi tutmuþ,badem gözlü kör kuyulara,
paslý kalbine basýyorum çýplak ayakla,
zor tutuyorum kendimi vokal yapmamak için
aþk þarkýlarýna,ýslýklarýmla.
ve susuyorum,
avazým çýktýðýnca.
Anlamýyorsun biliyorum
ne demek istediðimi...

Soðuk bir yazlýðý
buruþturulmuþ ,atýlacak bir kaðýdý
sevgiliye ucundan yakýlan bir aðýdý
uygun fiyata dökülmüþ sahte gözyaþý
bütün bunlar; sana yazýlan bir þiirin ana temasý.
Ama sen anlamýyorsun biliyorum
ne demek istediðimi...

senin yanýndayken sana bakamamýþtým.
Ne düþtüðümde,
ne de seni düþündüðümde aðlamamýþtým
hatta sana aþýk bile olmamýþtým.
Sadece kim olduðumu açýklayamamýþtým
zaten sende anlamazsýn biliyorum
ne demek istediðimi...

saðdan soldan aldým
sana olan öfkemi.
Ama sevgim,
senin için biriktirdiklerimdi.
Sükunetim
isminin sesli harfleriydi...

Anlamýyorsun biliyorum,
ne demek istediðimi.
Dinlemiyorsun biliyorum,
anlatmak istediðimi
Sevmiyorsun biliyorum,
hiçbirþeyimi...
Sosyal Medyada Paylaşın: