Yapraklar da verdi son demini
Yok yerlerinde birer ikiþer düþtüler
Tutunduklarý dallar yok artýk
Benim yorgun halim geldi aklýma
Yürek suskun dil periþan
Akrep gibi akýttým zehrimi içine
Yan tutuþ kavrul
Ama nafile düþtüler bir kere
Seneyi mi beklemek gerek
Tekrar çiçek tekrar tohum
Varmý ki zamaným o kadar
Tutun elimin derisini
Bir kaðýt mendil örneði
Birden yaþým geldi aklýma
Yürek suskun dil periþan
Susmak gerek biliyorum
Olmak kadere razý
Bilmek hep yerini
Bugün de dün gibi
Asýrlýk duvarlarda lahit
Frenks taþý, altýn kakmalar,
Büyüktü gözümde bende misali sevgin.
Zapt-ý niyaz ettim gökkubbene
Mabet yýkýk.
Yüzükoyun.
Diz üstü her bir þeyin
varolmak ne mümkün
Kendimden baþkasýyla konuþmayý yasakladým kendime.Günü
geçmiþ acýklý öykülerimi; kendime anlatýyorum. Çatýyorum saða –
sola daha da çatýk kaþlarýmý. Çatýyorum yaþam çadýrýmýn
daraðacýný.
Gökkuþaðýndan yaptým uçurtmamý
Heyecanla savurdum, ipek bedenini,
Döneceklerine inandým
Mavi semayla seviþtiler,
Yine yaþadým aldatýlmýþlýðýmý
Vurulmasaydý uçurtmalarým göðün þehvetine,
Dönerlerdi belki.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.