Buhranlarımdan hezimetler doğuyor, ne komik-4 Haziran 2009

Geleceðin varsa, göreceðinde olur.
Nedeni bilinmez, bu hep böyledir, sadece olur.
Birileri ol dedi diye olmadý mý bu dünya?
Bir elmanýn marifetiyle mi üredik..
Bu kadar basit mi?
Yani þimdi Bizler kovulanlarýn barýnaðýnda mýyýz?
Hepimiz birer kovulmuþ insan dölümü müyüz?
Ýnandýrýcý mý bunlar, yanýtý evet ki inanmýþýz..
Neyse, bunlarý yok yere anlatmadým..
Korkmak için sebebin hep olsun,
Bu kadar yalanýn katýlýp kitap yapýldýðý, peþine inanýldýðý topraklarda elbette korkulmalý.
Ama seviþmeyi merak etmenin anlamý yok.
Seviþmek sevsen de, sevmesen de hep aynýdýr.
Bildiðimden söylüyorum bunu...
Yalnýzlýðý adam yerine koymak da gereksiz..
Çünkü her þey iki kelimenin sonucu, yokum, varým...
Ýstersen hiç yalnýz olmazsýn.
Velhasýl büyüyen içteki ses, küçülen beden...
Yabancý bir þehrin sokaklarýnda yürümek de güzelliktir seviyorsan yürümeyi.
Selam vermeden de geçebilirsin sokak ortasýnda oturanlara, umurlarýnda da olmaz zaten.
Baþýndan beri oyun olan bir hayatýn içinde, hangimiz oyuncu deðiliz ki..
Bir düðünde fazladan iki göbek atsan ya da hiç kalkmayýp yerinden tüm gece surat assan ne çýkar..
Kaybolduðun kendin deðil, içli bir sesin kötü parmak izleri.
Boðazýna yumulan, orada düðümlenen, bir kadýnýn iç sesi...
Ve bir þarkýda hüzünlenebilenlerin, oturup o þarký için yazý yazabilenlerin iç rengi hep koyu..


Sosyal Medyada Paylaşın: