Yok...

Özlemle inleyen garip bülbülüm,
Lâkin feryadýmý duyan gülüm yok...
Hicran rüzgarýnda savrulan külüm,
Dünyada sevene tek bir ölüm yok...

Yýllardýr mekaným sanki bir mezar,
Hüsraným günbegün daha da azar.
Sevdanýn kitabý hep hasret yazar,
Kavuþmaktan yana hiçbir bölüm yok...

Beni böyle mahzun gerçi yâr kýlar,
Yüreðim yine de bahtý yargýlar.
Hüznüme eþ olur hüzzam þarkýlar,
Hâlimi demeye baþka dilim yok...

Dönsem býrakmaz ki beni inadým,
Mecnuna çýkacak korkarým adým.
Ayný yere düþer attýðým adým,
Bu gönül yolunda kârým milim yok...

Sevda tâ ezelden meçhul bir bahis,
Sarmýþ sarmalamýþ sihirli bir sis.
Akla ve mantýða sýðmayan bir his,
Vasfýný izaha kulda ilim yok...

Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın: