Tenimde ürperen dað esintisiydin aþkým.
Yüzümü güldüren,
Yemyeþil vadileriydin ruhumun,
Sen gülümserken,
Katmer katmer çiçekleri açardý gönlümün,
Sen giderken,
Ciðerlerime tutsak ten kokun.
Saçlarýmda,
Denizlerden gelen meltem esintisiydin aþkým.
Iþýk, ýþýk güneþimdin,
Tan vaktinde ruhuma süzülen,
Denizimde yakamozumdun,
Ýçimde kýpýrtýsý hiç bitmeyen,
Kum tanelerinin, denizle dansýydýn, huzur veren.
Gökyüzünde, gezinen mavi bir buluttun sen,
Tenimi yakan,
Bakýþlarýmda saðanak yaðýþlarýndý bitmeyen,
Bazen çocuksu gülüþler açardý yüzünde,
Umutlarý hiç tükenmeyen,
Aþkýn mayalanmýþ içimde,
Kabýna sýðmýyor aþkým.
Dilim, tutsak artýk bu isime,
Aþkým.
Dudaklarýmýn son limaný,
Ömrümün son satýrý,
Sen Aþkým.
Ýþte sen,
Ýçimde fýrtýnalar estiren.
Ayþe Manav
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.