Binlerce yýllýk geçmiþten savrulan kül tozlarýnda,
Yüzyýllardýr uyuyan aþkýn yollarýnda,
Binlerce sevdanýn yakýcý acýsýnda,
Sen kül, ben toz, savrulduk oradan oraya,
Küllerin savruldu bir rüzgârla,
Efes’in havasýnda.
Geçmiþten gelen bir huzurdu dolaþan damarlarýmda,
Yitirilmiþ bir sevgiliye kavuþmanýn mutluluðu,
Asýrlardýr hasret çeken yüreðimin iç huzuru,
Delice bir aþký yaþadým küf kokulu mermer sütunlarda,
Alev alev aþk tüten,
Efes yollarýnda.
Neydi bu duygu, bu his anlayamadýðým,
Garip bir týlsým esiyordu rüzgârýnda,
Ben, binlerce yýllýk âþýk,
Sen yüzyýllardýr beni bekleyen aþk,
Asýrlar sonra buluþtuk Can’ýmla,
Efes’in tozlu yollarýnda…
Sen miydin benden asýrlardýr kopup giden,
Ben miydim senden haykýrýþlar içinde gelemeyen,
Ne sen istedin ayrýlýðý nede ben,
Binlerce yýllýk hasretle savruldum sana,
Ben geldim Can,
Efes’in tozlu yollarýna…
Ayþe Manav
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.