Sevdim seni imkansýzým,
Hemde delicesine sevdim!
Belki olmayýþýný sevdim,
Belki beni hiç kabullenmeyiþini!
Ama yine de bir ömür sana muhtaç,
sana yorgun, yüreðimle sardým seni!
Belki seni deðil de,
bana olan inadýný sevdim belki de kimbilir.
Ben sana olan imkansýzlýðýmý sevdim.
Ýmkansýz olanlar bana çekici gelmezdi hiç
fakat, ben senin imkansýzlýðýný sevdim.
Ama sen bende hiç yoktun önceleri...
bir gün o muhteþem gözlerinden çýkýp kývranacaðýmý...
birgün olmayacaðýný, hiç düþünmemiþtim
Anýlarýný silmek, neden bu kadar zordu.
Hem senin için, beni benim kadar sevmekte zordu.
Her gece gibi, bu gece de yazacaðým seni.
Sonra yazdýklarýmý saklayacaðým bu defterimde. .
Her zaman yaptýðým gibi.
Bu gecede yazacaðým seni nemli gözlerimle.
Buðulu gecenin kederden çatlamýþ köhne defterine.
Sen benim aþkýmsýn...
Birbirimizi birden, ansýzýn görmemiz,
hesapsýz buluþumuz aklýma geldi.
Sabahladýðýmýz geceler,
Birbirimize verdiðimiz o güzel sözler,
Gözlerimizle buluþtuðumuz dakikalarca bakýþmalar.
Yazýþtýðýmýz o kaçamak yazýþmalar,
korkulu, o heyecanlý dakikalar.
Ve içimizde hissettiðimiz fýrtýnalar...
Çocukça buluþma telaþlarý,
o müthiþ heyecan, gülmelerimiz.
Birbirimize yakýndan objektif bakýþýmýz.
Birbirimizi tanýmaya, anlamaya çalýþmamýz.
Elini tuttuðum o ilk an.
Dudaklarýmýzýnda hissettiðimiz taze bahar.
Ne çok sevmiþiz birbirimizi...
Ne çok sevmiþiz meðer!
Þimdi, sensiz üþüyorum.
Hüzün þarkýlarý söyleyen bir sonbaharýn
zemheriye dönüþmesinin verdiði,
Fani bir üþüme hissi deðil bu sevdiðim.
Ve...Ellerim buz kesmiþ olmasýna raðmen,
Issýz bir gecede yokluðuna mahkum bir ruhla,
Seni yazarak unutuyorum üþümüþlüðümü...
Kendimi bilmediðim bir sona hazýrlýyorum.
Tüm uðraþlar, çabalar bunun için.
Korkuyorum, sensizlikten
_Ürküyorum,
__Hasret çekiyorum,
___Özlüyorum seni.
____Ve...
_____Yaþýyorum;
_______Ne için yaþadýðýmý bilmeden...
------BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.